шыҥыдыме

Г. шӹ́нгӹ дӹ мӹ

1. прич. от шыҥаш I.

2. Г. прил. перен. ненасытный, жадный, алчный; жадина. Шӹ нгӹ дӹ мӹ эдем ненасытный человек; шӹ нгӹ дӹ мӹ лиӓ ш быть ненасытным.

□ Мӓ мнӓ н шӹ нгӹ дӹ мӹ нӓӓ т келтӹ мӓшок ыльы. «Пьесывлӓ ». Наш жадина тоже был как дьявол. Ср. темдыме.

3. Г. прил. перен. нахальный, безумный, бесноватый (о человеке). Шӹ нгӹ дӹ мӹ , ӹ нде кыш вӓл пырен кеӓ ? Безумный, куда он ещё сунется?